Van boerderij naar dorp

Weer tijd voor een algemeen idee van waar ik precies mee bezig ben momenteel. Na een prachtige 3,5 maand op de boerderij rond te hebben gekeuteld heb ik mijn tijd erop zitten voor mijn visum. In de afgelopen periode hebben wij een bijzondere band opgebouwd met de eigenaren van de boerderij, Dean en Tonia. Prachtmensen, en we klikken als lego. Wij zorgen goed voor hun huizen, dieren en kinderen. Zij zorgen goed voor ons. De bloed zweet en tranen die we de afgelopen maanden in de boerderij en verschillende huizen hebben gestoken heeft gigantisch veel invloed gekregen op onze toekomst. Dean is directeur op de landbouwschool in Morawa waar hij ons beide een baan in de keuken heeft aangeboden. Daarnaast is Tonia directeur op de middelbare school in het dorp en ook daar zullen we af en toe bijspringen. Naast keukenwerk zullen we supervisor werk overnemen, de tuinman uithangen als hij op vakantie is en de chef zijn als de chef op vakantie is. Kortom, het gaat een fulltime baan voor beide worden. Morgen introductiedag, maar de meeste mensen heb ik afgelopen weekend bij het bowling-op-vrijdagavond leren kennen. Daarbij hebben we besloten dat het voor ons makkelijker is om naar het dorp te verhuizen. Laten de eigenaren daar nou net een huis leeg hebben! En gezien dit dorp 1 straat heeft zullen wij hun buren worden, en ook van hun ouders die tegenover ons zullen wonen! Gezelliger kan niet natuurlijk.. Gezien de familie door een nogal stressvolle periode gaat met een familielid op kritiek in het ziekenhuis kunnen we vanuit het dorp voor hun huizen zorgen, en op en neer rijden naar de boerderij om voor de kippen te blijven zorgen. En ter compensatie voor dat kunnen we zo goed als gratis in het huis wonen. Ook dat is weer een goeie deal! Binnenkort mijn visum aanvragen als ik de 400 dollar bij elkaar heb, dan braaf op noodles leven en centjes sparen. Wij hebben er zin in. Een groot familie huis met slechts een matras en tv (tsja, alles moet natuurlijk wel in de auto passen als we gaan reizen..), geen bestek en een handdoek om te delen. Liefde noemen we dat. Liefde. En daar hebben we momenteel genoeg van. We hadden niet meer geluk kunnen hebben dan dat wij deze mensen en hun familie zijn tegen gekomen. Onze aanwezigheid word gevierd, en ons goede hart word beloond. Even geen ellende meer, en nu zie ik hoe het hoort te zijn...
Ik ben gelukkig, oprecht gelukkig.