Eindelijk reizen?

Eindelijk reizen? Ja dat was even de vraag... We hebben een heerlijke tijd in Nederland gehad, zelfs even Parijs bezocht! En in Parijs is het helaas fout gegaan. De portemonnee was uit de broekzak gestolen en daarmee is ons hele reisbudget van de creditcard gestolen... We konden wel huilen, wat een nachtmerrie....
Inmiddels zijn we een week terug in Australie, en we zijn voornamelijk bezig geweest met papierwerk regelen. Met de portomonnee was het rijbewijs gestolen, zorgpas, alles. Ik kan helaas niet in mijn eentje rijden dus we moesten wachten op het tweede rijbewijs. We hebben aardig wat tijd doorgebracht bij de bank waar na lange tijd duidelijk werd dat de kans groot is dat we ons geld terug kunnen krijgen. Dat gaat helaas ongeveer 6 weken duren (als het niet langer is). Daarmee zijn we in de ultieme bespaarstand gegaan... Het plan was om eerst het zuidwesten van Australie rond te reizen om vervolgens via de westkust naar Darwin te reizen. Daar zou ongeveer een maand overheen gaan, gezien het momenteel nog het natte seizoen is in Darwin, oftewel, het regent er 24/7 en daarmee is er natuurlijk ook geen werk gaande voor backpackers. Na nog eens goed naar de bankrekening te hebben gestaard (nadat we 1000 dollar wegenbelasting betaald hadden, anders waren we de auto kwijt) kwamen we tot de conclusie dat we blut zijn. Blut, totdat ons gestolen geld terug komt. Dus we zitten vast in Perth.
En wat doe je als het hele reisplan omgegooid gaat worden? Juist, eerst maar even zwemmen in de oceaan en een biertje drinken op het strand.
Toen waren we weer fris in de bovenkamer, en kwamen we met verschillende ideeen. We zouden bijvoorbeeld rechtstreeks van Perth naar het oosten kunnen rijden en een tijd in Melbourne kunnen verblijven. We zouden het zuid-westen kunnen bezoeken en vervolgens in Perth weer aan het werk gaan. We zouden naar het noorden kunnen rijden, stranden in Carnarvon om bananen te plukken en wachten tot het droog word in Darwin (april) en vervolgens door reizen. Maar Lianne had een beter plan. Ik heb contact op genomen met de vrouw die het nationale backpackers uitzendbureau runt, en dit ook met volle kracht runt. CV's opgestuurd en de volgende dag werden we uitgenodigd voor een Skype gesprek. In 10 minuten besproken wat we allemaal kunnen en vervolgens zat ze aan de telefoon met haar vrienden om ons banen te regelen. "...I've got this wicked couple here, he's a chef, you need a chef right? Yeah, and his misses is an awesome allrounder, like, she can do anything! Waitress? Sure she can do that! Great!" Oftewel, binnen een half uur stonden wij er weer goed voor.
Vandaag horen we of al het papierwerk rond komt. Als dat rond komt dan rijden wij 10 uur richting zuiden naar Esperance. Esperance heeft de witste stranden, blauwste water van Australie. Nadat we een jaar stof hebben gehapt in het bloedhete Morawa vonden wij dat we alleen nog maar aan de kust hoefte te werken. Heaven has arrived upon us! James zal weer cheffen in de keuken, en ik zal in de bediening of bar. Dat houd in dat we de helft van het zuidwesten kunnen zien, plus geld harken. En tegen die tijd komt ons gestolen geld ook binnen, wat inhoudt dat we in 1 klap door kunnen gaan reizen zonder te stoppen en werken!
Joepie, wij wachten vandaag het telefoontje af! Want wie wacht er niet vol geduld op een telefoontje voor een baan aan het mooiste strand van Australie? ;)