Reizen wordt wonen

Het is alweer een tijdje stil geweest op mijn reisblog. Reizen is verandert in wonen en werken. We zijn inmiddels te plek in ons nieuwe huis, hebben een internetverbinding, een paar potten en pannen en een bank om op te zitten. Dat s zo ongeveer ook het enige wat we hebben. En de bank is stuk. Maakt allemaal niet uit, zolang we maar een dak boven ons hoofd hebben. We zijn druk bezig met diensten in het hostel in de keuken. Daarnaast is James ook begonnen aan wat catering opdrachten in het dorp waar we een leuk extra centje mee verdienen. Wat we momenteel hard nodig hebben. De auto staat kaduuk bij de monteur en we krijgen 'm niet gerepareerd terug voordat we 2000 dollar neerleggen. Dat is nogal een klapper waar we niet zo blij mee zijn. Om zulke nare dingen te kunnen betalen doe ik extra diensten als supervisor in het hostel. Het komt er op neer dat ik van 15:00 tot 23:30 opeens 56 kinderen heb die ik begeleidt als ouder, als vriend en als begeleider. Nogal een klus voor iemand die niet gewend is met kinderen te werken. Gelukkig ben ik vrienden met de meeste van de kinderen dus tot nu toe gaat het voor de wind.
Elke vrijdag hangt James de chef uit bij de lokale bowling club, waarmee we inmiddels het halve dorp hebben leren kennen. Lees: Als ik m'n post ophaal bij het postkantoor word ik op straat door 5 mensen gevraagd wat we vrijdagavond eten.
Je begrijpt dat dat de reden is waarom ik stil ben. Veel werken, weinig slapen. Maar ondanks dat zorgen wij nog steeds voor de boerderij wat voor mij een fantastisch chill-moment is. Weg uit het dorp, geen gemekker. Heerlijk op de boerderij rondkeutelen en in een straal van 10 kilometer geen hond te bekennen. Even goed nadenken over vandaag, morgen, en de toekomst. Waar gaan we heen vanaf hier.
En met die ruimte tot nadenken heb ik ook tijd voor zelfevaluatie. Het is mij opgevallen dat ik zo goed als geen heimwee meer heb. Ja ik mis mijn vrienden, familie en kat. Maar ik ben nu gelukkig hier. Ik verander als mens, als persoon. Ik begin moeite te krijgen met Nederlands spreken op Skype, en Engels begint mijn moedertaal te worden. Langzaam aan begin ik het Australische accent aan te nemen, en ook de Australische manier van leven. Ik ben geen tourist meer maar een tijdelijke Australier. Ik heb brood noch plank maar ben gelukkig met wat ik heb.
Deze week ga ik m'n tweede visum aanvragen, en dan afwachten of die doorkomt. Voorlopig blijf ik in dit dorp en hark ik wat centjes bij elkaar, en waarschijnlijk tijdens de schoolvakanties gaan we nog wat dingen zien in Western-Australia.
Maar nu eerst eten, slapen, werken, herhalen.